PAPATYA MİSALİ

Bir papatya düşün.. 

Ama aşkı değil,

Gücü simgeleyen bir papatya düşün..

Koparılmaya değil,

Kendini yaşama adamış,

Çiçek açmaya mahkum bir papatya misali..

Papatyaları neden koparırsınız ki?

Aşkı simgeleyen gül değil midir sorarım size?

O halde gülü niye koparmazsınız?

Dikeninden mi korkarsınız?

Yoksa dikeni battığında vereceği acıdan mı?

Ne gülün suçu vardır canınızı acıtacak kadar,

Ne de cesareti vardır papatya'nın sizi ağlatacak kadar..

Papatya canını acıtırsa gülün,

Gül batırır dikenini papatyanın en derinine..

Yapraklarını koparır papatyanın acımadan..

Halbuki ikisi de aynı dünyaların çiçeği..

Toprağı aynı..

Güneş'i aynı..

Suyu aynı..

Her ikisi de sevgiyi simgeler..

Ama hep bir fark vardır aralarında..

Biri aşkı..

Diğeri ise onun getireceği acıyı simgeler..

Ama hep papatya galip gelir..

Çünkü gül aşkı..

Papatya ise onun ardında getireceği acıyı simgeler..